σπιρομετρία

η, Ν

ιατρ. μέτρηση με τη βοήθεια τού σπειρομέτρου τών όγκων τών αερίων που κινητοποιούνται με τις αναπνευστικές κινήσεις και τών αναπνευστικών αποδόσεων σε κατάσταση ηρεμίας και κόπωσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. γαλλ. spirometrie (< λατ. spiro «αναπνέω» + -μετρία*)].